تحلیل نقش شهرداری به عنوان ارگان اصلی مدیریت شهری و اثرات آن بر ساختار فضایی شهر بابل

مقدمه و هدف پژوهش: ساختار فضایی محصول فرایند (تحولات و شکل گیری) سازمان فضایی است که در این فرایند نظامات فضایی اسکان و فعالیت بر سطح یا پهنه شهری سازمان می یابد و دارای پایداری نسبی است. شهرداری در وجه حاکمیتی خود فاقد الگوی نظام مند در روابط با مردم است که این مسئله با ساختار شهر در تعارض است. چالش میان این دو یعنی سرشت غیر مشارکتی مدیریت شهری و ساختار مشارکتی شهر، چالشی است که شهر بابل با آن همواره روبرو بوده است. در این پژوهش سعی شده است ضمن بررسی عمل آشفتگی فضایی شهر بابل میزان نقش اقدامات شهرداری و تأثیر آن در ساختار فضایی شهر مورد بررسی قرار گیرد. روش پژوهش: مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیلی – توصیفی و مرور متون و منابع و تشریح نقش شهرداری به عنوان رکن اصلی مدیریت شهری و تأثیر آن بر ساختار فضایی شهر بابل با استفاده از تکنیک swot به این موضوع می­پردازد. یافته ها: یافته­ها نشان داد شهرداری به عنوان مهم ترین رکن مدیریت شهری نقش بسزایی در ساختار فضایی شهر بابل و شناسایی درست توان­ها و مشکلات و محدودیت ها جهت ارائه راه کارهای مناسب و بهره گیری از تصمیمات مدیریتی کارا و کنترل تغییرات سیمای شهر بابل داشته و هدایت کننده آن به گونه ای است که از مخدوش شدن سیمای شهر از لحاظ کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی، جلوگیری نماید تا از این طریق ساختار فضایی شهر چه در ارتباط با گذشته و چه در رابطه با اجزای متشکله در حال حاضر حفظ شود. نتیجه گیری: تغییر مکرّر متصدّیان مسئولیت های مرتبط با مدیریت شهر و در نتیجه ضعف کارایی آن ها، همچنین تعدد مراجع تصمیم گیری در امور مدیریت شهری و موانع پیش روی شهرداری در انجام وظایف محوله خود منجر به شکل گیری زائده های فیزیکی در پیکره شهر بابل شده است.